PİNOKYO OYUNU

Anaokulu döneminde çocuğunuzun savunma mekanizmaları oluşurken ,bazen çocuklar dozu aşırıya kaçırabiliyorlarmış.
Mış diyorum çünkü uzmanlığım olmayan konular hakkında yazarken ,bu konularda eğitim almış insanların emeğine son derece saygı duyuyorum.Özellikle danışmadan ,
uzman tavsiyesi almadan asla kaleme almıyorum.
Evet dostlar..
Anaokulu dönemleri ,bildiğimiz gibi,çocuğun kendini keşfettiği ve ben büyüyorum dediği zamanlardır.



Ben büyüdüm
Ben ilkokula gitmeye hazırlanıyorum.
Ben yaparım
Ben giyebilirim
Ben yiyebilirim
Kıyafetlerimi Ben seçebilirim..
Ve daha nice nice BEN sözcükleri..
İşte bu dönemde kendini ,ben herşeyin en iyisini yapıyorum kulvarına girdirttirmişken,çocuğunuzun savunma mekanizmasınında geliştiğini farkediyorsunuz.
Ben yapmadım
Ben etmedim
Ben söylemedim
Çünkü ben herşeyin doğrusunu yaparım
Yapmasamda doğrusunu yaptığımı gösteririm.
Biz ebeveynlerin yalan dediğimiz ancak uzmanlara göre  inkar olsa da ,çocuk gözünde beni hep iyi göstermeye çalışma arzusudur bu sözlerin temeli.
Anne baba olarak ilk yalan zannettiğimiz sözcükleri o masum yavrunuzdan duyduğunuzda ki duygu inanılmaz .Sanki eyvah dünya başıma yıkılıyor diye düşünüyorsunuz ve telaşa kapılıyorsunuz.Çok öfkeleniyor bu durum neden diye düşünmeye başlıyorsunuz.
Hal böyle olunca uzman gözüyle bu durumu incelemek için araştırmalara koyuluyorsunuz.
Birde birinden duysam daha iyi olur diyorsunuz.
Ben de sizlerdenim.
Her anne babanın başına gelebileceğini bildirmek isterim
Öncelikle çocuğunuzun bu dönemlerdeki yalan değil inkar etmelerinin normal olduğunu söylemek isterim.
Sakin..
Okul psikoloğumuz Esin hanımla bu konuyu konuşmak için gün sayarken ,okul görüş günümüz geldi çattı bile..Tabii her anne baba çocuğunun mükemmel olduğunu duymak ister.ve sanki bazı davranışları saklamaya ,aslında benim çocuğum yapmaz öyle şey diyerek farkında olmadığımız koruma içgüdüsüyle savunma mekanizmasını çalıştırmaya başlar.Tıpkı minik yavrularımız gibi.İnkar eder ..Ancak ben hiç birşeye benim çocuğum yapmaz moduyla yaklaşmamaya dair kendime söz vermiş bulunuyorum
Nedenine gelince,küçükken tanıdığım bir aile de kalem silgi derken künyemi alan ,almadım diye inkar eden bir çocukla tanıştım.Ailesi ile irtibata girsek te ,aile bunu bir türlü kabullenemedi .Hatta benim çocuğum yapmaz tepkisi hafif kalarak bir süre anneme tepkili davrandıklarına şahit oldum.Ve çocuğun bu hastalığı tüm aile inkarına rağmen geçmedi.Çocuk büyüdü..Hastalık büyüdü ve gelin görün ki o masum çocuk hapishane yollarına düştü.Aile inkar etmeyip ne yapabiliriz olabilir deseydi .Bugün o küçük çocuk ,büyüdüğünde hapishanede olmayabilirdi..
İşte böyle bir olaya şahit olmamdan dolayı verdiğim söz..Benim çocuğum her çocuk ,her insan gibi herşeyi yapabilir..Ancak ben ne yapmalıyım ?olacaktı.
Böyle bir durumun nasıl aşılabileceğini ve çok büyütülecek bir problem olmadığını tatlı tatlı dinledik.
Ayna dedi ..
Ne zor şeydir aynayı kendine  ve sadece güzelliğini görmeden kendini eleştiri yağmuruna tutmak..
İşte şimdilerde bunu yapma zamanı..
Aslında çocuk büyütürken uzmanlar şunu dile getiriyor .Önce kendimizi büyütelim olgunlaştıralım.
Önce kendimize ayna tutalım .
Önce kendimizi eleştirip ,kendi kendimize itiraf edelim.
Ben itiraf ettim .Yalan söyleyen biri değilim ancak ,ne yalan söyleyeyim inat biriyim ve bu inadımı çocuğum için kırmalıyım.
Anne baba  olmak ,çocuğun için canından bile vazgeçmekse eğer,huylarımızı inkar etmemeye kendimizden başlamalıyız.Öğrendiğim kadarıyla,bu bir eksiklik değil olgunlaşmaya kendimizden başlayarak ,miniğimizinde kabullenme ,hatalarıyla yüzleşme huyundan başlayıp,onu her şekilde sevebileceğimizi göstermeliyiz.Bu seferlik böyle oldu .Olabilir cümlelerini ve itiraflarını kendi yörüngemize koyarak ,çocuğumuzun inkar mekanizmasının yalana dönüşmemesini sağlamalıyız işin özü..
Yani aslında kendimizi terbiye etmeliyiz dostlar çocuklarımızın örnek aldıkları kişiler bizleri..yani kendimizle aynada yüzleşmeli ,kendimizi kabul etmeliyiz.
Hata insana mahsustur.Kimse dört dörtlük değildir.Önemli olan bu hataları görmezden gelmeyerek,halının altına itmemektir.
Hadi ..Çocuğumuza yalan söyleme demek yerine aynayı alıp kendimize, biz ne kadar itiraf ediyoruz??? Denemeye..Ne dersiniz?
Aynada inkar etmeme oyununu biz ebeveynler oynayarak işe başlayalım mı?
Ve bu oyunu çocuklarımıza da öğretip OLABİLİR anahtar sözcüğümüzü aile içinde kullanalım mı?
İnkar etmeden bu seferlik oldu ama bir daha olmaması için dikkat ederim demenin zor olmadığını çocuklarımıza göstererek,burnumuz uzamadan ,çocuklarımızın burunlarına törpü yapalım mı?
Ne dersiniz.?
Kimse mükemmel değildir bilinciyle mükemmmellik takıntılarımızı bir kenara atalım mı?
Bana uzmanımızın söylediği İÇ HUZURA KAVUŞMA KİLİDİ ve OLABİLİR ANAHTARI iyi geldi .Siz ne dersiniz dostlar?
Tüm ülkeye ,hatta tüm dünyaya elden ele bu anahtarı sevgiyle dağıtalım  mı?
Sizinle ve çocuklarımızla pinokyo olmama oyununu oynayalım mı hep beraber.NE DERSİNİZ?
BUGÜNDEN İTİBAREN AYNAYI ELİMİZE ALALIM MI?