MAVİ YADA PEMBE KİMLİK DEĞİL İNSANİ KİMLİK

Bir kız ile bir erkek iyi dost ve arkadaş olabilir mi?
Yada şöyle sormak gerekirse ,bir insan karşısındakine hep karşı cins olarak bakabilecek sapıklıkta olabilir mi?
Hani ateşle barut yan yana durmaz dedikleri o kötü sözler ...
Etrafa pis kokular yayan zihniyetler..
Namusu kadına yükleyen ,bacak arası düşünen zavallı varlıklar..
Oysa bir insan sadece bir kişiyi sever diyemeyen sevgiden mahrum insanlar..
Peki bu düşünceye kapılmamızı sağlayan, toplumun eksik yanı sizce de sevmeyi öğrenememiş olmamızdan kaynaklanıyor olabilir mi?
Ne dersiniz?
Güvensiz ,güvenilmeyen adamları yada güvenilmeyen kadınları biz anneler yetiştirmiyor muyuz?
Uzaydan gelmiyor ki bu kişiler ..
Evet ..
El birliği ile önce sevmemeyi öğretiyoruz çocuklarımıza..
Yada sevmenin şehvetten geçtiğini..
Oysa nedir sevmek?
Emekten önce ..
Düşünce..
Ahlaki kurallar..
Benlik..
Güven duygusu..
Karşı cinse sapıkça bakmamayı ne zaman öğretmeliyiz çocuklarımıza..?
Daha çok küçükken demiyor mu ebeveynler..
Bu çocuk çok canlar yakacak..
Neden can yakmayı bu kadar basite indirgiyoruz ?
Oysa bir insanın canını yakmasını ilmek ilmek beynine kazımış olmuyor muyuz?
Peki ya değiştirsek cümlelerimizi..
Hani sonra kızımızın canının yanmasını istemeyeceğimiz gibi düşünsek komşu kızını..
Okumayı yerleştirsek önce minik beyinlere..
ve desek ki çok mutlu edecek bir kızı büyüyünce..
ya da ayrımcılık duygusuna itmesek çocuklarımızı..
Her gördüğüne belden aşağı hislerle yaklaşmayı ..
Öğretmesek diyorum...
Nasıl olur sizce bu dünya..
Kadınları kapamayı değil kadın erkek gözlerini belden aşağı değilde kalpten yukarı hareket etmesini sağlasak..
Hayvani hisler için bu dünyada olmadığını ve insan gibi yaşayıp ,önce topluma faydalı olmayı öğretsek ..
Bir an gözlerimizi kapatıp hayal etsek..
Sizce de güzel olmaz mı?
Kadın yada erkekçe değil DÜNYAYA İNSANCA BAKIP İNSANCA YAŞAMAYI İŞLESEK...
VE ELİMİZLE CANAVARLAR YETİŞTİRMEZSEK..NASIL OLUR ?
bir kadın yada erkek değil insanca sevmeyi bilebilsek ..ve özlemeyi..
Ne dersiniz toplumu biz şekillendirmiyor muyuz?
Atalarımızın güzel sözlerini öğüt olarak hayatımıza katıp,
Bir çivi bir nalı, bir nal bir atı ,bir at bir insanı,bir insan bir vatanı kurtarır mı?
Ne dersiniz?
Toplumun yaraları el birliği ile sarılır mı?
İnsani kimlik edinebilsek sorunlarımız çözüme ulaşır mı?